Ik las van de week een gedeelte waarin stond dat ik pas ga leren om van mijzelf te houden als ik geleerd heb hoeveel Hij van mij houd.

Elke dag
Ik heb Ziekte van Crohn en door een vitamine B12 tekort ook Poly neuropathie. Dat betekent dat ik elke dag bezig ben met de impact wat het heeft op mijn relatie, mijn kinderen. Mijn vriendschappen of sociale contacten. Mijn energie balans, mijn hobby’s
Na mijn diagnose in 2014 ben ik bezig mijn leven weer op te pakken. Blijven werken, zorgen voor mij gezin. Hobby’s uitoefenen. Sociaal bezig. Zeg maar zo normaal mogelijk te zijn. Maar ja ik heb natuurlijk lichamelijke beperkingen. Mijn ziekenhuis bezoeken en alle zorg die daarbij hoort. Bijwerkingen van medicijnen en natuurlijk mijn vermoeidheid.
In mijn ziek zijn zijn er heel veel momenten geweest en zullen denk ik nog gaan komen waarin vertrouwen in mijzelf of anderen niet altijd op een lijn zitten.
Minder
Omdat ik minder kan ga ik mensen teleurstellen. Moet ik meer om hulp vragen of eerder naar huis gaan. Zoals bijvoorbeeld op mijn werk. Zelf helemaal stoppen met activiteiten omdat ze gewoon niet meer lukken
Als elke dag een dag is waarin uitdagingen liggen? Waar frustraties en teleurstellingen zijn. Waar je op je hoede bent van hetgeen op je afkomt. Waar teleurstelling om de hoek ligt.
Struikelen
Ergens in mij ben ik niet op zoek naar teleurstellingen maar ben ik op zoek naar begrip. Dat anderen kunnen zien in de dingen die ik doe maar ik moeilijk vind om perfect onder woorden te brengen. Mijn frustraties geen woede zijn maar pijn. Waar ik niet gezien word. Ik niet gehoord word of niet goed begrepen. Ik probeer mijzelf uit leggen, maar misschien teveel gezegd of juist niet genoeg. Of de manier waarop ik het zei of hoe mijn woorden struikelden over mijn emoties.
Maar het enige wat ik wilde is dat er naar mij geluisterd wordt. Niet om te verdedigen of te repareren wat kapot was. Maar gewoon om gehoord te worden. Gewoon omdat mijn gevoelens er toe doen. Ook al betekend het af en toe dat ik zelf er ook niets van snap.
Ziek zijn
In mijn ziek zijn wil ik er toe doen. Mijn bijdrage leveren. Gezien worden. Mijn verschil maken. Ook als er dagen zijn dat het niet lukt. Ik zou graag willen dat ik dichtbij genoeg mijn hart mag komen om het te delen zonder dat het voelt als een strijd. Dat mijn woorden uit liefde zijn en niet om te discussiëren. Daarom schrijf ik. Om mijn verhaal te vertellen maar ook wat het voor mij betekend. Ik mag onder woorden brengen wat Hij doet in mijn leven op deze plaats. Ik mag laten zien wat het betekent om geen verhaal van genezing te vertellen, maar van volhouden. Getuigen van Zijn goedheid.
Belofte
Mijn Bijbel is mijn manier om contact te hebben met mijn Vader in de hemel. Vanmorgen mocht ik een stukje lezen uit 2 Korinthe 5 en dat staat dit.
We zullen een hemels lichaam krijgen
1 Dit weet ik zeker: als mijn aardse lichaam sterft, zal God mij een nieuw lichaam geven.
Dat is een hemels lichaam, dat eeuwig en onsterfelijk is. 2 Zolang ik mijn aardse lichaam heb, gaat het lijden door. Daarom verlang ik naar mijn hemelse lichaam. En ik hoop dat ik dat krijg zonder dat ik hoef te sterven. 3 Maar ook als ik sterf, zal God mij niet in de dood achterlaten. Dat weet ik zeker!
Afgelopen nacht was weer een nacht waarin het lichamelijk lijden zou duidelijk werd. Waar pijn en moeite letterlijk zichtbaar was. Waar het niet uit maakte wat er gebeurde maar je alleen maar bezig was om los te laten en jezelf over te geven. Machteloos omdat je het niet op kunt lossen. Dan is het verlangen naar een hemelse lichaam groot.
Moed
afgelopen weekend mocht ik wat opschrijven wat ik uit mocht delen aan een aantal mensen. Een bemoediging, en stukje verwondering. Ik deel hem gewoon met je hieronder. Ik hoop dat je er door geraakt met worden. Dat je het meeneemt in vandaag.
Ik neem hem vandaag mee. Want Paulus schrijft nog meer in deze brief. lees naar verder vanaf vers 6
---Op aarde gaat het om geloof
6 We blijven altijd moed houden. Ook al zijn we nu nog ver bij de Heer vandaan. En dat zal zo blijven zolang we ons aardse lichaam hebben. 7 Bij ons leven op aarde gaat het om geloof. Want we kunnen de Heer nog niet zien.
8 Ik blijf altijd moed houden. Het liefst zou ik mijn aardse lichaam verlaten om voor altijd bij de Heer te leven. 9 Maar het belangrijkste is dat ik dingen doe waar de Heer tevreden over is. Of ik nu hier op aarde ben, of al bij de Heer. 10 Want we weten hoe het zal gaan:.
--
Wees trots
Misschien zegt het je niets. Is het niet aan jou besteed. Het is dan ook mijn verhaal. Mijn geloof. Mijn leven, maar ik wil het zo graag met jou delen omdat ik geloof dat het ook voor jou bestemd is.
Ik wil jou even laten weten dat ik trots op je ben. Elke dag ben je er toch maar weer..
Ik zie dat de ene dag moeilijker is als de andere dag. Dat er niemand is die voor jou applaudisseert voor datgene wat er van je verwacht wordt. Die je een schouderklopje geeft.
Maar he je bent er nu. Ik kan je vertellen dat de toekomstige jou je nodig heeft. Ik wil dat je nooit onderschat welke lege plek je achterlaat als jij er niet zou zijn. Jij bent bijzonder op jou eigen manier. Het is alleen jouw taak om zelf uit te vinden wat ons speciaal maakt en dat uit te delen aan de wereld om jou heen.
---
Maakt er een mooie dag van.
Matthijs
Reactie plaatsen
Reacties